به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، محققین می گویند که این فرایند جدید می تواند ساختارهای هیدروژلی را ایجاد کند که بی نهایت سخت و قوی هستند و می توانند سلول ها را درون خودشان کپسوله کنند. این امر امکان ایجاد ساختارهای هیدروژلی پیچیده پرینت شده سه بعدی را فراهم می اورد. برای مثال می توان ایمپلنت هایی را ایجاد کرد که با سلول ها و داروها ادغام می شوند و سپس درون بدن قرار می گیرند. این فرایند پرینت سه بعدی جدید در نهایت می تواند ایجاد ساختارهای هیدروژلی سخت به طور مصنوعی را فراهم آورد و از آن ها برای ترمیم یا جایگزینی بافت هایی مانند غضروف که باری را تحمل می کنند استفاده کرد. مواد جدید به اندازه کافی خوب(خوش خیم) هستند که بتوان آن ها را به همراه سلول های زنده(به ویژه سلول های بنیادی) برای سنتز هیدروژل ها مورد استفاده قرار دهیم. محققین می گویند که این هیدروژل سخت زیست سازگار جدید می تواند به صورت ساختارهای سه بعدی متنوعی مانند مکعب های توخالی، نیمکره، هرم، دسته های پیچ خورده، شبکه های چند لایه و یا اشکال شبه فیزیولوژیک مانند گوش یا بینی پرینت شوند. گام بعدی در این مطالعه بهبود رزولوشن پرینتر است که در حال حاضر ابعادی در اندازه 500 میکرومتری را در اختیار قرار می دهد و تست آن ها تنها در نمونه های حیوانی صورت می گیرد. محققین به دنبال تقویت این رزولوشن هستند.

پایان مطلب/